یامن رزقنی و ربانی ...

روزی خور درگاه تو کیست که نیست ؟ رزق که را نداده ای ؟ از قعر دریا تا قله کوه و دل آسمان ، روزی کدام مخلوق کم آمده یا نرسیده ؟ تا تو روزی دهی کسی جز بهره مندی نصیبی دارد ؟

مثل بزرگتری که باید شکم کودکش را سیر نگه دارد ، رزق بندگانت را ، و مخلوقاتت را می رسانی . یکی شکر می کند ، یکی نمی کند ، یکی کفران نعمت می کند ، اما تو به همه بی دریغ روزی می رسانی .

 اما چیزهایی هم هست که نصیب همه نیست . چیزهایی است که نصیب بعضی بندگانت می کنی . مثل یک هدیه خاص ، مثل یک نشان ، که نشانه ی علاقه ای خاص است . انگار با این توجه خاص نشان بدهی که این بنده را جوری دیگر دوست داری .

کاش برسد روزی که من هم بگویمت :

یامن رزقنی و ربانی ، ای آن که روزیم داد و پرورد مرا

(مجله فرصت آسمانی)

.