بوی گل ، بوی قرآن

بازشب از بوی سحر جان گرفت

                            بتکده بوی خوش قرآن گرفت

خاطره ی رود به دریا چکید

                           سایه ی خورشید به صحرا چکید

ابر،دلش درغم گل آب شد

                           اشک خدا بود که سیلاب شد

برلب گل بوسه ی شبنم نشست

                           بغض هزار آینه درهم شکست

باغچه ها آینه باران شدند

                           آینه ها گریه ی خندان شدند

ای سحر،ای قبله ی صد آرزو

                           پاکتر از نیت سبز وضو

ما که به جادوی نیازآمدیم

                           سبزترازروح نماز آمدیم

گرچه دراین باغ پراکنده ایم

                           ما همه از بوی گل آکنده ایم

اشک غم از دیده ی ماپاک کن

                          غصه ی مارا همه درخاک کن!

(آقای محمدعلی دهقانی دانا)